Hollandse gezelligheid bij IJsclub Berkenwoude

In Nederland zijn vijfhonderd natuurijsclubs. Vierhonderd drieënnegentig daarvan staan vermeld op schaatsen.nl van de KNSB. Op de kaart van Nederland zie je een mooi overzicht.

Het is logisch dat de meeste ijsclubs te vinden zijn in waterrijke gebieden. Gebieden waar veel sloten, plassen, meren, weteringen, vaarten en vlieten te vinden zijn. Polder Krimpenerwaard is er een van. In de Krimpenerwaard heeft elk dorp en bijna elk buurtschap een eigen ijsclub. Opvallend. In een uitzending van 1 Vandaag op de NPO werd het niet voor niets het Friesland van de Randstad genoemd. Die houd ik er graag in. Dat is een pakkende slogan.

Ik fiets de Negen Dorpentocht in coronatijd. Het is januari 2021. De ijsclubs zijn gesloten. Maar ik ga langs de houten gebouwtjes om herinneringen aan de tocht van 1997 op te halen. Omdat herinneringen juist nu van grote waarde zijn. Hoe kleiner de dorpen en buurtschappen des te groter is het aandeel van de ijsclub in het organiseren van gezellige dorpsactiviteiten. De ijsclub als buurtvereniging.

Ik nader Berkenwoude. Dwars door de polder. Op deze grauwe bewolkte winterdag heb je veel voorstellingsvermogen nodig om een polder vol schaatsende mensen voor je te zien. De kou, wind en vrij troosteloze grijze omgeving leiden af.

Ik zet even extra aan om weer een beetje warm te worden. In de omgeving vind ik maar weinig dat de aandacht trekt. Ganzen, zwanen en meerkoeten bevolken de slootjes en vaarten. Ze dobberen wat rond. Op dagen als deze valt op dat er echt wel minder wilde eenden te zien zijn. De koeien staan natuurlijk nog lekker op stal. Maar schapen trotseren de kou wel. Zij hebben een lekkere dikke wollen winterjas. Stoïcijns grazen zij het korte gras. De groei is eruit. En dat hoort ook zo te zijn in de winter. De dieren worden vast bijgevoerd.

Waar Westeinde overgaat in Oosteinde sla ik linksaf de Dorpsstraat in. Dit is wat mij betreft het leukste deel van het dorp. Oude kleine huisjes kijken toe hoe ik richting de kerk fiets. De Kerkweg op. Net voorbij Cultureel Centrum De Zwaan ga ik rechtsaf. Ik kom bij het toegangshek van Zwembad Scharlesooi - Tante Dicky. Erachter ligt een ondiep bad voor jonge kinderen, een peuterbad en een kleine zonneweide. Het is een openbaar zwembad. Ik had het graag eens ontdekt toen mijn kinderen nog klein waren. Maar ik wist niet van het bestaan. In 1997 had ik alleen maar oog voor de ijsclub die erachter ligt. Aan de Papensloot meen ik. En dat in een zo Protestants Christelijke omgeving? Misschien heeft papen nog wel een andere betekenis?

De ijsclub is te zien vanaf het kleine witte bruggetje. Ze is alleen te bereiken via het terrein van het zwembad. Maar de hekken zijn vandaag gesloten. Tijdens de 9 Dorpen Fietstoertocht van zaterdag 17 juni 2017 waren ze open en hadden we toegang tot het knusse ijsclubgebouwtje. Een grote pan soep stond op het vuur. Je kon er een belegd broodje bij bestellen. Op de vlonder bij het water was een terras ingericht. Dat hadden ze verrekte leuk gedaan. Veel vrijwilligers waren de hele dag in touw om er een gezellig bezoek voor de bezoekende fietsers van te maken.

De website van de ijsclub is slecht onderhouden. Maar op de Facebookpagina is een zeer levendig verhaal te zien op de tijdlijn vanaf 2012. Het plezier spat er vanaf. Het staat bol van de dorpsactiviteiten die jaarlijks terugkeren: de visavond, de toneelavonden, de skeeler poldertour, de poldertocht op de schaats, schaatsuitje met openbare basisschool De Polsstok, ze staan met een kraam op de braderie, ze organiseren het ringsteken vanaf de trekker op het Perkouws Feest, ze stempelen bij de 9 Dorpen Fietstoertocht en de Poldertocht Bergambacht-Berkenwoude op de schaats. En als de Negen Dorpentocht op de schaats verreden wordt staan zij natuurlijk ook nog paraat.

Op de film van Gerrit Eegdeman zie je een oud houten gebouwtje. Op de oever ervoor zitten mensen te eten en te drinken. Onder hen ook een groepje gemoedelijke en olijke Haastrechtenaren in hun jongere gedaante. Bij een eenvoudig tentje met een vrolijk gekleurd dekzijl kan gestempeld worden. Ertegenover zijn de koek-en-zopie-tentjes waar broodjes hamburger en goed gevulde soep worden verkocht. Er klinkt muziek uit de speakers op het besloten watertje. We genieten er maar weer even van. Want straks moeten we verder met een korte schaatsslag tegen de oostenwind in. Naar Bergambacht. Door een kale polder zonder enige beschutting. De rietkragen zijn hier in het najaar al gemaaid helaas. Ach een klein gevecht tegen de elementen voorziet de tocht juist wel van enige heroïek. Dan is de voldoening nog groter bij de eindstreep waar de medaille wacht.

Ik sta weg te dromen en zie de beelden van prachtige winters en mooie zomerse fietstoertochten aan mijn geestesoog voorbij trekken. Ik was even in ‘Andere Tijden’. Koude benen en stram wordende spieren roepen mij terug naar ‘De Onze’. Op het bankje voor ‘De Zwaan’ drink ik water en eet ik mijn graanbiscuits. Het is gewoon niet lekker om stil te zitten vandaag. Via de Dorpsstraat rijd ik naar Oosteinde waar ik de 9 Dorpen Fietstoertocht weer voortzet. Op naar Bergambacht.