Gevoel voor nostalgie bij de Polsbroekerdamsche IJsclub

Bij de Middelste Molen van Cabauw kun je linksaf gaan richting Polsbroek. Dat is de route van de Negen Dorpentocht op de schaats. Maar je kunt er ook rechtsaf. Langs de houtkaai af. Richting de gezichtsbepalende watertoren die hoog boven de polder uit torent. Dat traject maakt deel uit van de Twee Provinciëntocht die langs de Polsbroekerdamsche IJsclub leidt. Maar daar gaat het deze verhalenserie niet over.

De 9 Dorpen Fietstoertocht wijkt hier echter af van haar vermaarder grote broer. Zij gaat wél langs het buurtschap Polsbroekerdam. Op de Lopikerweg West zoek ik naar een bruggetje om over de Lopiker Wetering te kunnen gaan. Ik fiets liever op de Cabauwsekade. Het is leuk om in achtertuintjes te kunnen kijken. Het is alsof je bij de mensen op bezoek gaat. Ik nader Cabauw. Een gemoedelijk dorp met een eigen ijsbaan. Voor zover ik weet heeft het geen ijsclub die medeorganisator is van een schaatstoertocht.

In Cabauw is nog veel kerstverlichting aanwezig in tuinen, aan huizen, schuren en alle attributen die men het versieren waard vond. Het fleurt de donkere dagen na de kerstperiode nog enigszins op. Want we moeten de donkere winterdagen nog even door.

Het is echt een heel sombere dag. Zelfs de knotwilgen staan er mistroostig bij. Dat is heel anders als de zon schijnt of wanneer er een vers laagje sneeuw op gedrapeerd is. Dan stralen ze je tegemoet als kenmerkende bakens van de polder. Ook in de Lopikerwaard. Waar Cabauw en Polsbroekerdam onderdeel van zijn. Toch is het hier best leuk fietsen omdat er meer te zien is. Ik geniet van de bedrijvigheid op erven en in schuren. Het is vandaag mijn meest leuke ‘stukkie’ fietsen. Maar de 9 Dorpen Fietstoertocht is veel aantrekkelijker op de vaste zaterdag voor vaderdag.

Ze heeft echter nog niet de naam en uitstraling van haar broer. Ze is minder bekend en minder exclusief. Zij is er elk jaar – behalve in coronatijd – ongeacht de weersomstandigheden. Een uitzondering daarop was de zaterdagochtend van juni 2019 toen extreem hevige regenbuien over de Krimpenerwaard trokken. Maar doorgaans hoef je haar alleen maar op de jaarkalender in te plannen en bijtijds de vergunning te regelen. Alhoewel die laatste taak bij Verwaal Transport uit Stolwijk ligt. Dat is de initiatiefnemer. De ijsclubs zijn medeorganisatoren.

Bij de Damweg sla ik linksaf. Ik passeer watertoren Polsbroek. Wat zou het mooi zijn als die een goede nieuwe bestemming krijgt. Het is belangrijk en opvallend cultureel erfgoed. En ook een belangrijke kluunplaats in de Twee Provinciëntocht. Vandaag hoef ik niet te klunen. Mijn koude voeten zouden overigens wel een stukje lopen kunnen gebruiken. Maar mijn beenspieren willen zich juist warmen aan de trapbeweging. In dit open gebied koelt de wind nog meer af. Koude spieren zijn gevoelig voor blessures. Ik had me natuurlijk gewoon wat warmer moeten kleden. Want ik sta vandaag veel te vaak stil bij de ijsclubs.

Ik kom bij het kruispunt in buurtschap Polsbroekerdam. Aan de overkant van de weg staat het herbouwde Wapen van Benschop. Erachter ligt het kleine houten gebouwtje van de Polsbroekerdamsche IJsclub. Het gebouwtje is helaas niet met de fiets te bereiken. Het is de reden dat de stempelpost van de 9 Dorpen Fietstoertocht altijd wordt ingericht in Buurthuis De Triangel. Even verderop. Een gezellig buurthuis hoor. Daar niet van. Maar het is nu eenmaal geen ijsclub. En dat vind ik toch jammer. Toen de ijsclub haar jubileum vierde enkele jaren terug, werd het feest ook daar gevierd. Het gebouwtje van de IJsclub is er gewoon veel te klein voor.

Tijdens de schaatstoertocht kom je aan geschaatst over de Benschopper Wetering. Net voor Het Wapen van Benschop sla je scherp rechtsaf de Korenmolenvliet op. De namen spreken zeer tot mijn verbeelding. Je moet er onder het witte voetgangersbruggetje van de Benedeneind Noordzijde doorgaan om op de ijsbaan te komen. Met de entree op die plek kan wat mij betreft geen enkele ijsclub concurreren. De Polsbroekerdamsche IJsclub zou hier terecht heel erg trots op mogen zijn. Op het ijs staat een heel oud houten toegangsbord. Een prachtig exemplaar. Wit geverfd met prachtige kapitale blauwe letters.

Op de Facebookpagina van de ijsclub wordt er met geen woord over gerept. Wel prijkt er een mooie omslagfoto van op de door slechts 32 mensen gevolgde pagina. Het mag van mij wel minder bescheiden. Laat ik daar met dit verhaal maar mijn bijdrage mee aan geleverd hebben. Wat mooi is, verdient goede aandacht.

Tijdens schaatstochten kon je buiten op de kleine veranda stempelen. Het clubgebouwtje was veel te vol om je in te begeven. Er stond een lange rij. Zodra er weer een toertocht op natuurijs gereden kan worden, hoop ik dat het oude gebouwtje het overleefd heeft. Dan wil ik er dolgraag eens binnen gaan kijken.

Veel ijsclubs hebben inmiddels een nieuw clubgebouwtje neergezet. Ik ben bang dat ook dit gebouwtje een grondige facelift gaat krijgen of misschien wel vervangen wordt door een moderne uitvoering. En als ik kijk naar het zeer gestileerde Wapen van Benschop ben ik bang dat dit de grootste sponsor zal gaan worden voor nieuwbouw. Jammer. Maar ik snap het wel.

Mijn jongste zoon vond het oude gebouw van de Haastrechtse IJsclub ook veel meer gezelligheid hebben dan het nieuwe, zei hij onlangs. Dat zal geen doorslaggevend argument meer zijn voor de Polsbroekerdamsche IJsclub vrees ik. Laten we het maar afwachten. Wij gaan er niet over.